Het borrelen is begonnen

Met zo’n kop kun je natuurlijk alle kanten op, dus ik laat alle eerste associaties aan de lezer. Laten we ons verplaatsen naar Amsterdam-West, waar zaterdag op de zieke Imme Roberts na alle 34 leerkrachten en hun T4T-begeleiders zich verheugd verzamelen voor de eerste voorbereidingsdag. Sommigen verheugd omdat ze binnen hun bestuur hun deelname na een ongetwijfeld vurig pleidooi hadden binnengesleept, anderen omdat het Keniaanse avontuur nu toch echt gaat beginnen en Svennie Waanders met haar 38.2 en een paar paracetamolletjes blijmoedig rillend. En zoals het motto van T4T vereist, steken we na de opwarmfase door voorzitter Jan van Aert de eerste energie in to meet en to connect. En bij verrassing gebeurt dat onvoorbereid meteen in het Engels. Dat is even schrikken. Je hoort het ze denken: ‘Oh jee, dat ik net nu niet op dat woord kan komen’ of ‘Wow, die spreekt even een woordje Engels, zeg’, maar gelukkig ook ‘Oké, ik ben gelukkig niet de enige, die zo staat te haspelen.’ Het brengt hier en daar geruststelling, maar ook voornemens om zich de komende tijd nog maar eens extra te verdiepen in Engelse schooltaalwoorden. Een mooi streven, want het zal nog een extra inspanning vergen om het Afrikaanse Engels te kunnen volgen. Dat wordt even wennen aan heddietietsjer, develópment miniscore (voor meanscore) of Soudiesea (zoals Jeroen Nol vorig jaar de Zuiderzee voorgeschoteld kreeg).
En dan gaan we de connection nog wat aantrekken in drie paralelle workshops over de reis, het opzetten van een geslaagde workshop en het effectief inzetten van werkvormen en energizers. Daarbij gaat connect al geleidelijk  samen met learn. Uiteraard wat herkenning bij de vier ervaren Keniagangers, die hier en daar een smakelijk detail toevoegen. Het borrelen en kriebelen is begonnen. Want het wordt steeds duidelijker wat we eigenlijk gaan doen:
* een tweedaagse workshop geven over Active learning
* klassenconsultaties doen met ontwikkelingsgerichte feedback
* een teamvergadering voorbereiden (en in enkele gevallen ook bijwonen) met de deelnemers aan de workshops

En tegen lunchtijd  zijn dan ook de duo’s bekend en begint het meeten en connecten weer opnieuw. Want ondanks alle blije gezichten, een workshop samen met een onbekende collega geven vraagt wel even de nodige afstemming. ‘Waar ben jij goed in? Heb je liever dat ik je aanvul als je er even niet uit komt of juist niet? Hoe zullen we de taken verdelen? Oh nee, daarvoor is het vandaag nog te vroeg. Dat komt over twee weken wel. Of zullen we tussendoor vast een keer afspreken?’ Open gooien zal veel ongemak voorkomen in Kenia.

Hoewel vandaag vooral in het teken staat van het vormen van één groep, wordt er ook tijd ingeruimd voor de diverse projectgroepen.

De docenten VO verkennen vast hun activiteiten op de secondary schools met Lysanne Kapiteijn. Sinds september zijn deze scholen in toenemende mate geïnteresseerd in ons programma, dus er wacht hen een dankbare taak.

De jonge-kindspecialisten van de EDC-groep verzamelen zich rond Ria Peeters. Het kleuteronderwijs (straks Pre-primaryschool) krijgt eindelijk de aandacht die het verdient van de Keniaanse overheid. Er is een nationaal curriculum ontwikkeld en de leerplicht zal ook voor deze jonge kinderen gelden. Dat betekent niet, dat er meteen al genoeg gekwalificeerde leerkrachten zijn, maar onze enthousiaste en deskundige groep zal zeker voor voldoende handvatten gaan zorgen.

De Special Needs-groep staat voor grote uitdagingen. Zij bespreken hun insteek met Dick de Groot, die voor SEN projectleider zal zijn. De directeuren hebben in september al veel voorwerk gedaan, maar nu komt het op vertaling van de mogelijkheden naar de werkvloer aan.

 

 


Ik mag zelf de PO-groep verder voorbereiden. We nemen de werkwijze globaal door en besteden nog wat extra aandacht aan het project Professional Friends, waar Annemarie Timmermans en Joyce Blaas de plannen uit schoolbegeleiding in Gandini (die we uiteraard nog niet allemaal hebben, het blijft wel Kenia natuurlijk) naar de klassen zullen helpen vertalen.

Na een korte deelname aan de ‘meet’-fase werpen Jan Uitdehaag, Belinda Cuijpers en Michiel Leijser zich  op de schoolleidersopleiding. Zij kennen elkaar maar al te goed, dus de ‘learn’-fase kan snel ingezet worden.

En nu maar hopen, dat die twee weken snel voorbij zijn.

Ruud Musman

 

Post a comment

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.