Dag twee van de workshops voortgezet onderwijs begint voor Eloy en mij zoals de dag daarvoor. Vroeg eruit, een ‘early breakfast’ rond kwart voor zeven en vervolgens een prachtige, bijna twee-uur-durende rit van Diani Beach naar Kinango. Onze eindbestemming: de Kinango Boys Secondary School. Voordat we de slechtere wegen bereiken en aantekeningen maken praktisch onmogelijk zal zijn, pakken Eloy en ik de planning van de dag erbij en spreken we een aantal zaken door. We leggen de voorlopige dagindeling vast en kiezen er bewust voor het precieze verloop van de dag bij de docenten aldaar te laten om zo onze ideeën zo goed mogelijk aan te laten sluiten bij hun wensen. Zaterdag hebben ze tijdens de evaluatie aangegeven dat zij vooral kennis willen maken met nieuwe werkvormen en ideeën voor energizers willen opdoen. In die behoefte proberen we dan ook te voorzien.
Hoe dichter we de eindbestemming naderen, hoe slechter de wegen maar hoe mooier de landschappen worden. Ian is opnieuw onze chauffeur en tijdens het ontwijken van de diepste kuilen en de modderigste paden heeft hij ook nog de gelegenheid om ons uitgebreid bij te praten over het leven in Kenia en legt hij uit waar al die kleurrijk geklede mensen toch naar toe gaan (namelijk: naar de kerk). Dat het zondagmorgen is, blijkt ook als we aankomen bij de school. Tegenover het lokaaltje waar we de workshop zullen geven is een kerkdienst in volle gang en enthousiast gezang komt ons al tegemoet wanneer Ian zijn auto het schoolterrein op rijdt. Natuurlijk kunnen Eloy en ik het niet laten om stiekem even een kijkje te nemen.
De samenstelling van de groep blijkt anders te zijn dan de dag ervoor. We zien nieuwe gezichten en er ontbreken flink wat cursisten die er zaterdag wel bij waren. Mede hierdoor starten we opnieuw met ‘to meet’ en ‘to connect’ aan de hand van enkele energizers, tot groot plezier van de Keniaanse docenten. Er wordt aan de ene kant veel gelachen maar aan de andere kant ook serieus gesproken, bijvoorbeeld over de vraag: hoe kun je zo’n activiteit inzetten in de klas? En: wat is het doel ervan? Na de ‘tea break’ stellen we voor om dieper op deze doelen in te gaan en ze middels een oefening te koppelen aan het nieuwe curriculum. De docenten geven echter aan liever door te gaan met het kennismaken met activerende werkvormen en dus gooien Eloy en ik de boel een beetje om. Het is leuk om te merken dat wijzelf deze tweede workshop-dag ook beter op elkaar ingespeeld raken.
Het laatste gedeelte van de dag, na de lunch, krijgen de docenten de tijd om de werkvormen die tijdens de workshop besproken zijn in hun eigen lessen te verwerken. Ondertussen plannen Eloy en ik de aankomende lesbezoeken en herhaalt onze facilitator Eliud de laatste informatie over het certificaat en de Final Celebration van zaterdag. Tijdens de rit naar hotel blikken Eloy en ik terug op de dag. We zijn beiden erg tevreden. Er werd enthousiast meegedaan met de activiteiten, er werden goede en kritische vragen gesteld en er hing de hele dag een fijne sfeer in de ruimte. We kijken uit naar de lesbezoeken van dinsdag, woensdag en donderdag en zijn nieuwsgierig of (en zo ja, hoe) ‘active learning’ een rol zal spelen in de lessen van onze Keniaanse collega’s.
Gerard Bras
