Sinds ik in Kenia ben, word ik overspoeld door verschillen. De verschillen van de omgangsvormen tussen de Kenianen en Nederlanders.  Waar Nederlanders nogal lomp en heel direct kunnen overkomen, zijn de Kenianen bij meetings ingetogen, zeer beleefd en voorkomend. In het verkeersgedruis geldt in Kenia het recht van de sterkste en in Nederland gelden de vele regels waaraan je je moet houden. Het verschil tussen rijk en arm (Nederland en Kenia en in Kenia zelf) is zo enorm, dat je geweten ervan gaat knagen; vooral wanneer je het voorrecht hebt om in dit soort resorts te verblijven.
Daarnaast zie je de grote tegenstelling tussen “het doorpakken” van de Hollanders tegenover de hakuna matata van de Kenianen.

Kunnen wij als T4T, ondanks bovengenoemde verschillen, iets betekenen voor de ontwikkeling van het onderwijs in Kenia? Overbruggen we de verschillen met een tiendaags bezoek?  Kunnen de verschillen tussen de directeuren, leerkrachten én de scholen door onze (tussen)komst worden beslecht?

In de afgelopen week hoorde je met regelmaat verhalen je dat er iets moois in beweging wordt gezet. En, toevallig op de laatste dag van onze schoolbezoeken, werd het verschil gemaakt.
Bij ons in de tweedaagse workshop zat één (gesluierde) introverte dame die niet veel in te brengen had. Zij was een senior teacher. Een adjunct-directeur, die ook bij het gezelschap hoorde, had ook weinig in te brengen tijdens de tweedaagse en je kon weinig enthousiasme bij hem bespeuren.

Toen wij vanochtend voor een laatste schoolbezoek bij een school aankwamen, bleken deze twee mensen daar te werken. Na een korte bespreking gingen we naar een lokaal alwaar de gesluierde dame als een volleerd leerkracht los ging. De les ging over het weer. De kinderen mochten twee keer een lied luid meezingen. Er werd vrolijk gedanst, ze leerden in rap tempo iets over het weer en waren zichtbaar blij. Daarna ging de leerkracht met de kinderen snel naar buiten om te kijken wat voor weer het was.

Eenmaal weer binnen gingen ze op de vloer zitten. De juf deelde steentjes uit waarmee de kinderen zonnetjes en wolkjes mochten maken. Daarna  gingen ze in stilte tekenen over wat ze buiten hadden gezien. Een meer ‘active learning les’ hadden we ons niet kunnen wensen!!  Het lokaal zag er mooi uit en hing vol met aantrekkelijke en leerzame tekeningen.

De adjunct, die zichtbaar trots was, stelde de juiste vragen gaf op basis van de Stool of Confidence. Ook werden concrete afspraken gemaakt over verbeteringen en een nieuwe lesbezoek afgesproken.

Bij de evaluatie van vrijdagavond met alle deelnemers van T4T, bleek het te barsten van dit soort verhalen. Uit onverwachte hoeken kwamen ineens pareltjes van leerkrachten en headteachers naar voren die de bezoekers verrasten met prachtige lessen en mooie feedbacks aan de hand van de Stool of Confidence. Wat al deze directeuren, adjuncten, leerkrachten allen gemeen hadden, kan je wel raden: passie.

En wat deze Kenianen gemeen hebben, is dat zij juist hét verschil  maken. Gelukkig geldt dat voor onze groep Nederlanders evenzeer.

Tom Spits (directeur basisschool Beatrix)

En hoe toepasselijk zijn dan deze twee coupletten uit ons lijflied Education is Future:

Using all the power
Together we will stand
And face the challenges ahead
Working hand in hand
Tgether we will surely learn
In and outside schools
Make life beteer and be sure
We share the proper tools