Aan Jan en mij de opdracht om de veiligheid te waarborgen en de deelnemers in hun kracht te houden. Omdat het vooral de bedoeling is om ze reflectief te laten kijken naar hun eigen bijdrage bedachten we als start de oefening ‘Kick and challenge’, in Nederland bekend als ‘Leuk en lastig’. In drietallen noemt iedereen één situatie in zijn workshop waar hij een kick van kreeg en één, die hij lastig vond. Wat we hadden kunnen weten, maar toch niet hadden voorzien, gebeurde. Het ging o.a. over de samenwerking van hun deelnemers, de omstandigheden, de late starttijd (ervaren ze zelf ook eens waar onze directeuren altijd tegenaan lopen), en de voorbereiding(stijd). Niet over hun eigen vaardigheden. Weer wat geleerd over scherp formuleren van de vraag. De voorbereiding betrof trouwens ook het informeren van de deelnemers, dat er geen Nederlanders zouden zijn. Voor sommigen een nauwelijks te verteren ontdekking. Van hun Keniaanse collega’s hadden de directeuren nog niet zo’n hoge pet op. Het zou wel weer een lange zit worden. Een behoorlijke drempel voor de trainers; aan de andere kant kon het nu alleen maar meevallen. En dat is zeker gebeurt. De trainers waren goed voorbereid en hun rugzak was gevuld met veel relevante oefeningen en energizers en hoewel de instructies nog niet altijd vlekkeloos verliepen, was de sfeer uitstekend en kwam de boodschap over. We besloten onze eigen (p)review met de aanvulzin ‘When the Dutch don’t come, we …….’ Uit hun bijdrage bleek aan alle kanten, dat het T4T-programma dan door zou gaan met eigen mensen, zeker als ook de volgende lichting schoolleiders afgestudeerd is en opgeleid tot coach of trainer. Ons doel komt naderbij, maar voorlopig zijn we echt nog wel even nodig om mee te doen, hoewel onze rol zal veranderen, te beginnen met de volgende twee reizen. Het wordt nog meer delen. Meet, connect, learn, hoe mooi kan dat zijn.

Ruud