Zomaar één van de vele prachtige opmerkingen bij de evaluatie van de lerarenreis in september. We zeggen het dan wel tijdens de voorbereiding, het is een life changing experience, maar we zeggen wel meer. Eerst maar eens zien. Daarom geef ik er graag nog een paar. Oordeel zelf.

* Ik ben sterker dan ik dacht.
* Kleine dingetjes die ik van te voren spannend vond, zijn me allemaal meegevallen.
* Mijn wereld is (voor zolang het duurt) redelijk op zijn kop gezet.
* Door zo intensief met active learning bezig te zijn en te kijken naar andere lessen en te bedenken hoe je die ook cooperatief kunt maken, ben ik een stuk creatiever geworden. Ik zie nu ook veel meer mogelijkheden voor mezelf en mijn groep.
* Deze mensen hebben me laten zien, hoe ze van binnenuit gelukkig en tevreden zijn en openstaan voor elkaar.
* Mijn zelfvertrouwen heeft een enorme boost gekregen de afgelopen weken.

Resulterend in een waardering van 9,2 voor de persoonlijke ontwikkeling. En dit jaar dus voor het eerst een terecht officieel certificaat met 97 registeruren voor het Lerarenregister of wat daarvoor in de plaats gaat komen. Ik mag tenminste hopen, dat het niet blijft bij handtekeningen ’tegen’, zoals op dit moment veel te zien is. Goed bewaren dus voor je ‘portfolio’. En ja, de leraren, die in 2017 mee zijn geweest kunnen dit certificaat binnenkort ook in de bus verwachten.

En wat is het een feest om  elkaar na vijf weken weer te ontmoeten, te horen hoe men ‘geland’ is en daarna….
Jos vertelt, dat zij tot haar eigen verrassing op Yoga is gegaan en dat zij daarnaast het hele team heeft besmet met ‘active learning’. Pauline is begonnen om to meet en connect ook meer in haar eigen team toe te passen door even tijd te nemen voor ‘Hoe gaat het met je?’ Dat was eerst wel even wennen voor haar team, maar wordt nu als heel prettig ervaren. Nanette begon haar eerste teambijeenkomst met de energizer ‘Wigle wigle’. Dat werd natuurlijk dolle pret. De rest van de dag kon niet meer stuk. Nicole heeft nu een veel groter repertoire aan Engelse liedjes en dat zullen de kinderen weten ook. En Marlies gebruikt tegenwoordig veel meer werkvormen in haar eigen les, wat in het voortgezet onderwijs niet altijd gesneden koek is.

Na alle verhalen en de bespreking van de evaluaties sluiten we natuurlijk af met een filmimpressie van de reis, waar ierdereen het weer even warm van krijgt, al is dat in sommige gevallen omdat ze zichzelf in actie zien. Maar daar zijn ze inmiddels sterk genoeg voor. Als je de Kenianen kan laten zien hoe je een auto uit het zand duwt… Bovendien is er alleen maar reden voor veel trots. ‘Oh happy day’.

Ruud Musman