Terwijl onze drie bestuursleden inmiddels weer in zonnig Nederland geland zijn, is een kort stukje over de training coaching niet te versmaden. Normaal mag ik deze training verzorgen, maar donderdag heeft Michiel Leyser dit voor zijn rekening genomen. De foto’s en zijn eerste terugkoppeling doen een succesvolle dag vermoeden. Het is de laatste training voor hun examen in oktober, dus het gebruik van verschillende coachingsmodellen neemt een voorname plaats in.
In de eerste opdracht reflecteren de vier coachees Warakka, Esther, Vesso en Swaleh op hun coachingspraktijken in de afgelopen maanden. En op hun eigen ontwikkeling natuurlijk. Omdat er deze week geen nieuwe observaties zijn gedaan, mogen ze het ook op hun eigen schoolsituatie betrekken. Tenslotte zijn ze zelf ook schoolleider. Nieuw daarbij is de trainer coach in opleiding, Tenga. Het is zijn eerste stap nadat Mishi een nieuwe baan als CSO ten westen van Mombasa had geaccepteerd. Het moet gezegd: hij kwijt zich voortreffelijk van zijn taak. De coachees schrijven ieder een flap vol met antwoorden op vragen als:
– Welke gedragsverandering heb je bij de directeur, die je coacht, gezien? Met welk effect op zijn/haar team?
– Op welke manier is je eigen aanpak veranderd?
– Welke coachingsmodellen passen jou het best?
– Waarbij kun je nog wel wat oefening gebruiken?
Bij gebrek aan een lokaal met borden (de scholen mogen geen vreemden ontvangen in deze periode vlak voor de eindtoetsen) en omdat we zuinig moeten zijn met onze uitgaven, gebruiken ze de auto van Warakka. Coachen is improviseren en dat gaat ze prima af.
Daarnaast heb ik ze een casusbeschrijving met vragen gegeven. Daarin komen alle theorieën zo’n beetje samen. Denk o.a. een de ‘stool of confidence’ als feedbackinstrument na observatie, de GROW, de STAR, communicatiestijlen, de roos van Leary, situationeel coachen, Transactionele analyse en de dramadriehoek. Er vallen genoeg keuzes te maken in de casus, die handelt over een observatie van een teamvergadering, waarbij een jonge, doortastende schoolleider een wat ouder familiair team wil overtuigen, dat verbetering van de schoolresultaten toch echt via Engels zal moeten gaan. Uiteraard hebben de teamleden daar geen eensluidend idee over. Zie het voor je. Welk coachingsmodel ga je gebruiken en waarom? Welke vragen kun je bijvoorbeeld stellen bijvoorbeeld in de verschillende fases?
Dat hierop verschillende benaderingen mogelijk zijn, lijkt me helder. Interessant wordt pas het gesprek daarna tussen de coachees. En laat ik daar nu nog net geen informatie over hebben. Nieuwsgierig blijven dan maar.
Ruud Musman
