Het gaat er soms fel aan toe tijdens de bijenkomst van de Ward officers ECD (inspecteurs kleuteronderwijs). Vooral de oudere garde laat luidkeels van zich horen, af en toe overstemd door zeer betrokken dames. Op het spel staat het vaststellen van een door hen eerder in groepen ontworpen observatie-instrument. Of we dit niet effectiever in kleine groepen kunnen doen, proberen Ria en ik in te brengen. No way, iedereen moet erbij betrokken worden. Dat is nu eenmaal democratie. Met 22 officers in de zaal valt dat niet mee. Je kan wel zien, dat debatteren van jongst af aan geleerd wordt (er zijn zelfs wedstrijden in), maar dat betekent nog niet, dat iedereen er bij betrokken is. Net als je denkt, dat ze er niet meer bij zijn, komen ze met een scherpe inbreng om de hoek. En vaak precies op de beslissende momenten. Fascinerend. Het instrument moet vandaag af, dus klaar is klaar, hoe lang het ook duurt. Aisha heeft te leiding en ze doet dat voortvarend, terwijl Ria op de computer de wijzigingen direct invoert. Efficiënt. Voor mezelf zie ik even geen rol weggelegd, het is hun keuze en hun proces, dus wie ben ik om het anders te willen (wat in feite natuurlijk wel zo is). Tijdens de lunch break heb ik ze nog wel gewezen op het bestaande officiële Lesson Observation Form voor P.O- en V.O.-leerkrachten, die met dezelfde competenties werken (anderhalve pagina), maar de trein rijdt al te snel. Na een uur of vier debatteren zijn de vier pagina’s af, is men trots op het resultaat en kan het instrument gebruikt worden. Het is iets van hunzelf en dat kan omdat het kleuteronderwijs de verantwoordelijkheid van de County Kwale is en niet van de regering.
Als de dag om 9.30 begint kunnen we ons ei trouwens wel degelijk kwijt. We grijpen terug op de roos van Leary, die we een half jaar eerder hebben geïntroduceerd. Eerst maar eens interactief achterhalen wat er van is blijven hangen (flink wat) en dan reflecteren op hun eigen praktijksituaties in viertallen (relevante situaties met oplossingen, waar we d.m.v. de roos nog iets aan kunnen toevoegen. En als tweede item de Golden Circle van Simon Sinek. ‘Why, How, What’, that are the questions. De benadering wordt aan de hand van een verhaal (de apenkooi en de bananen, waarin geen aap op het einde meer weet waarom de bananen niet gepakt mogen worden – dat doen we hier nu eenmaal niet) en de eigen praktijk wel duidelijk. Toepassen op het observatie-instrument is op dit moment een brug te ver. Timing is maar weer eens alles.

Ruud Musman