Ze vertrekken nog enthousiaster dan ze kwamen, de 34 leerkrachten, die naar de informatiemiddag voor de voorjaarsreis zijn gekomen. Van Limburg tot Den Helder en van Deventer tot Haarlem stappen ze nieuwsgierig De Fiep Westendorp in Amsterdam binnen. Bij sommigen zie je snel jaloerse blikken. ‘Hoe kan het, dat jullie al weten dat jullie mee mogen en wij nog niet?’ ‘Ik hoor, dat zij een motivatiebrief naar hun bestuur moeten sturen. Bij ons wordt geloot’ Het selecteren van deelnemers gebeurt inderdaad niet bij alle besturen hetzelfde. Zo is de procedure bij sommige al voltooid en bij andere nog niet. Dat blijft dus nog even spannend. Omdat bovendien niet iedereen er is en enkelen zich al hebben ingeschreven verwachten we tussen de 35 en 40 deelnemers. ‘Oh jee, wat nu als het straks vol is?’ Dat hebben we nog niet meegemaakt en voor een paar meer draaien we onze handen niet om. Voor 18 december zal het allemaal wel geregeld zijn. Bij een korte inventarisatie blijkt, dat er veel leerkrachten uit het basisonderwijs zijn, waarvan een flink aantal gespecialiseerd in kleuters, en ook verheugend veel docenten uit het voortgezet onderwijs. Special needs kan nog wel wat versterking gebruiken.
Na de introductiefilm vraagt Jan van Aert wat hen vooral aanspreekt. ‘Ik vind alles prachtig’, klinkt het spontaan. Verder gaat het vooral over wat we er gaan doen (heeft vooral met activerend leren te maken), hoe de dagen eruit zien en wat er zoal van je verwacht wordt. Flexibel zijn, improviseren, lef en goede beheersing van de Engelse taal scoren hoog in de reacties. ‘Dat heb je toch als je hier heen komt?’ ‘Dat is sowieso nodig in het onderwijs.’ Ja ja, we zullen zien. ‘Hoe goed moet je Engels dan zijn? Ook schriftelijk?’ Als je het programma van de workshop kan opschrijven kom je al een heel eind. Verder ben je met zijn tweeën met ook nog een Keniaanse facilitator. Waarschijnlijk is het verstaan nog het lastigst. ‘Gaan we op de voorbereidingsdagen de workshops in elkaar zetten?’ Nou nee, we gaan onze de rugzak vullen met ondersteunende werkvormen en energizers. De echte vragen komen daar. Onze taak is vooral (gelegenheid geven tot) delen en waar nodig toevoegen. Het is even schrikken, maar het brengt ze niet van hun stuk. Dat belooft veel goeds.
De oktobergroep ontwaakt
Saamhorigheid is een groot goed. Soms is het er al bij de voorbereiding en altijd ontstaat het in Kenia. En dat is ook nodig als je ons avontuur aangaat. Deze oktobergroep spant echter de kroon. Dat bleek al in het begin en kreeg een daverend besluit vrijdagavond bij het ‘vooroverleg’ in café Pikketanussi in Amsterdam. Omdat dit wel eens zou kunnen uitlopen hadden ze besloten er een Stayokay-overnachting tegenaan te gooien. Het werd een korte nacht. Toch zit iedereen er ogenschijnlijk fris bij deze zaterdagochtend. De herinneringen zijn ontroerend en hartverwarmend en de evaluatie van de reis is geweldig. Helaas zijn er drie verhinderd, wat hen zelf al genoeg spijt.
Het blijkt dus goed te kunnen zonder concrete inhoud vooraf. Dat vrijwel iedereen een volgende keer weer mee zou willen, zegt wel genoeg. Na een filmimpressie on der de titel ‘Once upon a time in the South’ is iedereen weer helemaal terug in Kenia en wacht een rustige zaterdagavond of……
We zullen er velen zeker terugzien. Heel graag zelfs.
Ruud Musman
