Hunker en heimwee

Nee, ze laten elkaar nog niet los, onze leraren, die zo ongelofelijk genoten hebben van hun ervaringen in Kenia. De app-groep stroomt voortdurend vol met warme berichten en foto’s. Vasthouden die herinneringen is het devies. Hunkering en heimwee. Het doet me denken aan een liedje van De Dijk uit 1983, Hunker. Een fragmentje:

Willen maar niet kunnen
Er moet gauw iets gebeuren
Deze wereld te krap
Geen lucht te veel deuren
Het zit diep van binnen
Te stuiten naar buiten
Dat groene reptiel
Dat bijt en dat zuigt
Aan de punt van je ziel
Het laat niet meer los als het toeslaat
Het laat niet meer los

Hunker
Hunker ( Voor de hele tekst: https://www.dedijk.nl/index.php?tekstid=124&menu=teksten)

Het vraagt ook nogal wat: van social proximity naar social distancy. En dat is maar één van de overgangen. Zo jammer ook, dat de oprechte verbinding tussen Keniaanse en Nederlandse leraren niet heeft kunnen culmineren in een daverende viering, waarin zowel weerzien als afscheid warm zouden zijn geweest.

Hoe gaat het met de leraren in Kwale? Terwijl ik dit schrijf blijkt het virus ook Diani te hebben bereikt. Er is één persoon in quarantaine genomen. Hij zal naar Nairobi gevlogen worden voor verdere behandeling. Tot nu toe werd het sluiten van de scholen als een soort extra vakantie ervaren. Dat zal bij deze veranderen. Social distancing in matatu’s?, hygiënemaatregelen, alle kerken dicht, geen bruiloften, geen groepen op straat? Het wordt een opgave.

En hoe gaat het met de Nederlanders? Op een pittig zieke Lisa, waarbij Corona wel vermoed, maar niet werd vastgesteld na, horen we alleen wat darm-, hooikoorts-, verkoudheids- en vermoeidheidsklachten. Jan Uitdehaag kreeg het de laatste dagen nog wel even flink voor de kiezen in de vorm van Dengueverschijnselen. Gelukkig is ook hij na een kortstondige ziekenhuisopmname met ondersteuning van Henriëtte en Belinda juist op tijd weer thuisgekomen.

Als ik in de verslagen duik, brengt het me met een grote glimlach terug naar deze fantastische week. ‘Opdat wij niet vergeten’ geldt ook hiervoor. Na de voorbereidingen, die de werkelijkheid nooit kunnen benaderen, hopen we altijd dat de uitwisselingen in de workshops leiden tot praktische toepassingen tijdens de schoolbezoeken. Omdat de zones, waar we heen gaan, dezelfde zijn als die de directeuren in september bezocht hebben, kan dat een breder perspectief bieden. Hier en daar blijkt het inderdaad te werken.
Ik lees in veel verslagen een mooie verbinding tussen de workshops, de schoolbezoeken en mini-workshops (of teamvergaderingen). En naast veel enthousiasme over onze werkwijze (to meet, to connect, te learn) vooral de manier, waarop gelijkwaardigheid vorm krijgt:

Uitwisselen-toevoegen- toepassen in de klas- opnieuw toevoegen-andere teamleden meenemen-zonodig ook hier toevoegen.

Of de evaluatieochtend op 16 mei doorgang zal vinden, blijft voorlopig nog ongewis. Laat de hunker vooral blijven.

Ruud Musman

Blog