Je krijgt een telefoontje dat zo ongeveer begint met de mededeling dat je je mond moet houden. Houd het geheim. Praat er met niemand over. Het gaat over Mia die voorgedragen is voor een koninklijke onderscheiding, die ze op 26 april zal krijgen. Zonder enige aarzeling vind je dat eigenlijk geheel op zijn plaats, er vanzelfsprekend van uitgaande dat ze de onderscheiding krijgt voor haar uitzonderlijke verdiensten voor Teachers4Teachers. En zo blijkt het ook te zijn. En of je op feestelijke dag om 11.15 uur aanwezig wilt zijn op het parkeerterrein van een winkel in de buurt van Mia’s huis. Daar zal de burgemeester zich bij de genodigden voegen om vervolgens plechtig in optocht je opwachting te maken. Hoe onderscheidend moet je zijn om een onderscheiding te krijgen? In het geval van Mia: door je vele jaren intensief en onbaatzuchtig in te zetten voor de verbetering van het onderwijs in Kenya, nadat je het initiatief hebt genomen om op basis van gelijkheid open te staan voor elkaar in de overtuiging dat we samen werken aan een betere toekomst voor de volgende generatie.
Op het parkeerterrein duurt het even en we kijken naar de lucht of er een bui aan zit te komen. Loopt het uit bij een vorig bezoek? Dan prikt het zonlicht door de wolken en wordt ons oog getroffen door het licht dat valt op een burgemeester in vol ornaat, dat wil zeggen, met ambtsketen. De optocht kan beginnen.
In huis is Mia door haar echtgenoot Vince al wekenlang om de tuin geleid. Er is voor de gezelligheid een echtpaar, een van haar broers en zijn echtgenote, uitgenodigd om Mia op het ‘moment suprême’ binnenshuis te houden. Er zijn ergens champagne, taartjes voor de gasten en broodjes voor de lunch opgeslagen, buiten het blikveld van Mia. Het enige dat haar was opgevallen vanmorgen was dat Vince anders dan anders wat opruimerig was. Dat doet hij anders nooit, zei ze later.
Als de burgemeester aanbelt en even later de huiskamer binnen stapt, is Mia als versteend. Ze begrijpt natuurlijk bijna meteen wat er gaat gebeuren, maar tussen meteen en bijna meteen zien we een knooppunt van emoties. Als de burgemeester vertelt waarom hij gekomen is en wat de reden is om Mia lid te maken van de Orde van Oranje-Nassau, kan ze haar tranen al niet meer verbergen. Wat een prachtig moment, waarin deze bijzondere vrouw met zoveel passie voor het onderwijs aan kinderen in Kenya, wordt geëerd voor haar onvermoeibare inzet. Wat een bijzonder moment om de burgemeester te horen prijzen wat Mia met Teachers4Teachers heeft bereikt.
Nadat de burgemeester vertrokken is, komen we samen bij van het moment. Er zijn al veel bloemen, ook namens ons allen van Teachers4Teachers met op het kaartje: Zo verdiend, Mia!! We bewonderen de mooie versierselen die bij de Orde horen. Maar we bewonderen vooral de vrouw die ze draagt.
Als ik in de auto terugrijd, denk ik aan de betekenis van deze onderscheiding. Door Mia te eren voor haar werk voor Teachers4Teachers worden we allen geëerd in onze inzet. Ik vraag me af of we een kroontje zullen toevoegen aan onze naam. Omdat we sinds vandaag een stichting zijn die koninklijk is goedgekeurd.
Dick de Groot
