In 2011 is het voortgezet onderwijs toegevoegd aan de teachers4teachers projecten. En omdat oud-bestuurslid en projectleider VO Lysanne onlangs is gestopt, mag ik sinds april dit jaar deze prachtige tak begeleiden en verder voortzetten. In 2017 en 2018 ben ik mee geweest als docent en sindsdien zit teachers4teachers in mijn hart. In het dagelijks leven ben ik docent wiskunde en biologie. Maar hier ben ik vooral docent. En werk ik samen met docenten uit Kenia en Nederland. Prachtig is dat. Want het blijkt dat we allemaal hetzelfde willen: het beste voor de leerlingen.

Deze reis zijn er geen teamleiders VO mee. Maar er is wel zat voor mij te doen. Waar staan we? Welke uitdagingen zijn er op dit moment op de Secondary Schools? (Want we spreken hier niet over problemen. Uitdagingen zijn het ?.) Waar kan teachers4teachers iets betekenen? Wat willen we in februari? Wat willen we in toekomst? Vragen waar ik deze reis het antwoord op probeer te vinden, uiteraard in samenwerking met mijn Keniaanse collega’s.

Als eerste had ik afgelopen vrijdag een meeting met drie, voor T4T belangrijke, VO-mannen. Eliud, Bayah en Martin. Zij zijn HOD’s en Bayah is zelfs deputy principle. Een HOD is een head of department (teamleider). Hoofd van bijvoorbeeld de Science afdeling en dan ook verantwoordelijk voor de docenten van de Science vakken. En hiernaast zijn ze vooral ook leraar. Zoals alle directeuren, rectoren en teamleiders hier trouwens.

Deze ontmoeting was al prachtig. Na een uitgebreide “meet” waarbij we dierenplaatjes uitzochten om duidelijk te maken wat voor schoolleider of leraar je bent, keken we samen naar het verleden en vooral de toekomst van de VO-tak. Samen. Samenwerken. Samen lachen. Samen het onderwijs naar een hoger niveau brengen. Dat is waar het voor mij bij T4T om gaat. Na de meeting vroegen alle drie de mannen of ik bij ze op school langs wilde komen. Ja natuurlijk! Dinsdag naar Bayah en donderdag naar Eliud. De school van Martin ligt helaas voor nu nog even te ver, maar we gaan kijken wat we in februari kunnen doen.

Gisteren ging ik op bezoek bij Eliud. Op de Majoreni Secondary School. Twintig km van de grens met Tanzania, midden in een mangrovebos. Ik kwam iets later dan verwacht aan en kon meteen een biologie les van Bayah zelf bijwonen.

Bayah is al langer bij T4T betrokken en dat was duidelijk terug te zien. Er werd in groepjes (nou groepen, wat wil je met 61 leerlingen) gewerkt aan een opdracht. Er was activiteit van heel veel van de leerlingen. Er was interactie tussen Bayah en zijn leerlingen. Er was betrokkenheid. Echt alles. Nabespreken via de stool of confidence (een positief feedbackmodel dat we bij T4T gebruiken) was dan ook geen enkel probleem.

Hierna mocht ik een mini workshop geven aan het team van de school. Ik had maar heel kort om het principe van een T4T workshop duidelijk te maken. Toen ik aankwam hoorde ik al dat ik de pauze van de docenten mocht gebruiken. Van 12.30 u tot 13.20 u. Dat werd natuurlijk van 12.50 u tot 13.20 u. Want het is wel Kenia. Voordat iedereen binnen is… Maar evengoed: wat een succes! Kleine werkvorm om kennis te maken en vervolgens een placemat om de educational challenges op te halen. En nog de circle of influence uitgelegd. En gezamenlijk afgesloten. Een hoop in half uurtje maar toen ik weer thuis was kreeg ik het mooiste compliment van Bayah. Ik kreeg een berichtje met: “Dear Marleas. You never know what your coming to Majoreni sec. did to me as a teacher. The image you created about T4T in such a short time was beyond our expectations. My teachers and students will remember your kindness.” Nou daar doen we het dus voor. We kunnen zoveel betekenen voor de leraren en het onderwijs hier en ook voor onszelf.

Meegaan op een T4T reis betekent: snel schakelen. Improviseren. Uit je comfort zone. Rustig blijven als het anders gaat dan verwacht. Volschieten als je welkom wordt geheten door 35 zingende  headteachers. Verbinding zoeken met je Keniaanse collega’s. Verbinding zoeken met je Nederlandse collega’s. Samenwerken. Samen het onderwijs verder helpen. Oplossingsgericht denken. Luisteren. Jezelf leren kennen. En vooral ook heel veel lachen. Met veel plezier ga ik deze uitdaging aan. Op naar nog heel veel onderwijs avonturen!

Marlies Wentink