Een kop, die in een notendop weergeeft waar het tijdens het afscheidssymposium voor Mia Mollee om draaide. Hoewel een doordeweekse dinsdag om 15.00 uur niet het uitgelezen moment is om een symposium te organiseren hadden toch veel (ex)Keniagangers zich in de juiste bochten gewrongen om bij deze geslaagde bijeenkomst aanwezig te kunnen zijn. Na de warme en emotionele afscheidsbijeenkomst in Kenia kreeg Mia ook dit keer de nodige lof over zich heen gestort. Na de terechte openingsquote van bestuurslid Chris van Meurs, dat als je Teachers4teachers eenmaal in je hart hebt gesloten, afscheid ervan nemen eigenlijk niet mogelijk is, vertelde Jan Uitdehaag als opleider van de schoolleaders course hoe hij vanuit de slogan ‘simpelheid is troef’ door Mia verleid was om mee te gaan. Mooie woorden voor T4T en Mia waren er ook van de directeur van Edukans, Ron Rijnbende. Hij memoreerde dat in de meeste gevallen de westerse benadering van ontwikkelingssamenwerking niet Ubuntu (ik ben omdat wij zijn) genoeg is. Het gaat er namelijk om meer de verbinding te zoeken en minder bij jezelf te beginnen. En dat is precies de benadering van T4T.

Claire Boonstra
Als speciale spreker had Claire Boonstra (Operation Education) zich bereid getoond om haar visie op onderwijsverandering op dit symposium te geven. De rode draad van haar betoog was toch wel ‘Vragend Veranderen’. Door ons voortdurend af te vragen ‘Waarom, waartoe, wat en hoe’ komen we steeds dichter bij het werkelijke doel van wat we doen. Opmerkelijk was daarbij haar constatering, dat directeuren eigenlijk veel meer een explorerend leider zouden willen zijn dan de exploiterende manager die ze nu vaak zijn (onderzoek AVS-congres).

Zie voor alle slides van Claire:
http://www.slideshare.net/ClaireBoonstra1/vragend-veranderen-in-het-onderwijs-claire-boonstra-april-2016?next_slideshow=1

SAMEN
Matthijs Mollee liet in zijn film naast een prachtig retrospectief ook mooie typeringen en terugblikken van nauw betrokkenen zien. Nieuwe voorzitter Jan van Aert stak vooral in op de verschillende brillen, waar Mia je door kon laten kijken bij het werk in Kenia. Door met andere ogen te kijken kun je jezelf af en toe resetten. Ook hij voorzag geen definitief afscheid van Mia: ‘Bezieling kun je niet loslaten, wel meer ruimte geven.’ En zo ziet Mia haar betrokkenheid zelf eigenlijk ook wel. Daarnaast gaf zij in haar slotwoord ook nog even het belang van de activiteiten van T4T voor Nederland aan en zij sloot daarmee tevens aan bij de boodschap van Claire Boonstra: ‘Kenia is ook een speelveldje voor de onderwijsontwikkeling in Nederland door te exploreren, experimenteren, op je gezicht te gaan en weer op te staan. En dat vooral SAMEN.’ En van ‘samen’ was het prachtige, door Dick de Groot samengestelde boek voor Mia het mooiste exposé.

Ruud Musman