Thinking outside of the box…of frogs

Maandag 1 oktober, de tweede dag van de po-workshops. Wij mogen naar Mwaligulu, de school
van onze facilitator Mishi
Gewapend met energizers en actieve werkvormen staan we om 9.00 uur startklaar, net als 3 bezoekers van de workshop… Dat blijft even schakelen, maar we wachten geduldig en om 10 uur starten we met het merendeel van de deelnemers. De ontmoeting voelt goed. We starten met een energizer, waarmee de maandagmorgen op gang komt. Zowel de energizers als het ophalen van inhoud van de workshop staan in het teken van “connect en learn. “ Waar het aanvankelijk pole-pole gaat, krijgt de groep energie en vinden er al snel boeiende gesprekken plaats over de bruikbaarheid van actief learning. Toch vormt het behalen van een hoge score nog één van de belangrijkste doelen en is nog niet helemaal geland hoe active learning daar juist zo belangrijk voor is. Na de tea-break schakelen we over op leiderschapskwaliteiten. We vragen de schoolleiders om te kijken wat zij nodig hebben in een gesprek met hun leidinggevende. Hoe mooi om te zien dat het ook hier steeds draait om diezelfde essenties; gezien, gehoord en
gerespecteerd worden. To meet -connect and learn… De basis voor de Stool of confidence.
Maar leiderschap is meer, samenwerken, openstaan voor elkaars ideeën, afstemmen. De oefening met de stok ging echt feilloos. Zonder enige moeite legden beide groepen de stok op de grond.

De uitdaging met het laken (Dank Maike en Gaby; to meet-connect en learn geldt zeker ook bij terugkomst in het hotel!) leek in eerste instantie onmogelijk. Het vraagt om out of the box te denken… en hoe goed voelt het als je daar als team dan toch in slaagt? Dat out of the box denken geldt zeker ook voor ons; wat een cultuurverschillen. Het later
aansluiten, het in en uitlopen van deelnemers, bijna in slaap vallen tijdens de workshop. Van Tom en Miriam hoorden we de metafoor; Het lijkt wel een box of frogs, er springt er steeds eentje uit…
Maar de uitbundigheid, de bijzondere manieren om elkaar te waarderen die de Kenianen kennen, de vanzelfsprekendheid waarin “de twee grote blanke dames” welkom zijn. Pole -pole, Hakuna Matata. Het gaat in onze box en we hopen het er in ons eigen kikkerlandje pas weer uit te laten en het dan nog heel lang vast te kunnen houden.