Op de terugweg in de taxi gooit onze chauffeur een plastic zakje met een bananenschil naar buiten. Dula vraagt verwonderd “What are you doing?” De chauffeur is heel verbaasd en lacht. Dula geeft een toelichting op haar verbaasde reactie en vervolgens gaat ieder plastic zakje, flesje, dopje in haar tas en wijst steeds de chauffeur hierop. We geven verder aan dat we soms problemen met de uitspraak van de Keniaanse namen van scholen en collega’s. De chauffeur verbetert ons steeds en moet enorm lachen. En als Dula hem vraag “Can you say SCHAAP?” hebben we het grootste plezier met elkaar. Als we de taxi verlaten stopt Dula een leeg waterflesje in haar tas, de chauffeur vraagt of hij het mag hebben. Ze vraagt wat hij ermee gaat doen: “You don’t throw it away?” Hij moet heel erg lachen en belooft dat hij dat niet meer zal doen……

Wij zijn de afgelopen twee dagen op verschillende scholen/units voor Special Needs geweest. Scholen/units voor dove, doof-blinde, lichamelijk en verstandelijk beperkte kinderen. 

Onze Keniaanse collega’s hebben de indruk dat ze vooral van óns kunnen leren. Ze hebben echter al zo goed nagedacht over hun onderwijs dat ze zichzelf tekort doen. We hebben daar zulke prachtige voorbeelden van gezien en gehoord, dat we bijna jaloers zijn op hun creativiteit om van niets iets te maken van de weinige middelen die ze tot hun beschikking hebben.

In de klas van Boi (een leerkracht in opleiding) zagen we bijvoorbeeld hoe zij haar vijf dove kleuters op een zeer inspirerende manier de gebaren leerde van verschillende voorwerpen die ze had getekend en ook had meegenomen. Haar gedrevenheid en creativiteit maakt haar een voorbeeld voor andere leerkrachten op haar school. We hebben gestimuleerd om leerkrachten bij elkaar in de klas te laten kijken en daarna met elkaar in gesprek te gaan over onderwijs (m.b.v. de pyramid of learning).

Wat ons is opgevallen is dat ‘practical skills’ al een hele duidelijke plaats gekregen hebben in het onderwijs aan kinderen met special needs. Behalve de vaardigheden m.b.t. persoonlijke verzorging en zelfredzaamheid is er ook een duidelijk doel om deze kinderen zich een plaats te laten verwerven in hun eigen leefomgeving, die hun handicap veel minder accepteert dan wij dat doen in Nederland.

Wij mochten bijvoorbeeld ervaren hoe ze leren om in de Salon kappers- en pedicurewerk te leren. In de haren van Mary-Ann en Dula werden hele kleine vlechtjes gemaakt, een pijnlijke ervaring!!

Special needs  = special teachers!

Dula, Mary-Ann en Frank