Wow! En nu maar hopen, dat ik mee mag.

Waaraan de ontwikkelingen in het Keniaanse onderwijs te zien zijn, vragen we aan Kees Hamers tijdens de informatiebijeenkomst voor 23 gretige geïnteresseerden voor de komende reis in september. Kees is tenslotte al drie keer eerder meegeweest, dus als iemand dat kan zien. ‘Ik merk, dat chorus learning bijna niet meer te horen is en dat kinderen in groepen werken en discussiëren’, antwoordde Kees. Ik kan daaraan toevoegen, dat de toetsscores in de laatste 10 jaar aanzienlijk zijn toegenomen (zie onder visie en beleid op de website) en dat het nieuwe deelnemers altijd opvalt welke school wel en welke niet met Teachers4teachers heeft gewerkt.
Alle reden dus voor het bestuur om er in september weer vol tegenaan te gaan.

En die reis begint eigenlijk deze zaterdag, waar we uit volle overtuiging ons vuur proberen te verspreiden onder de directeuren, specialisten en leraren SNE en jonge kind. We beginnen met een quizje om de voorkennis te achterhalen. Gelukkig scoort geen enkele groep alle tien vragen goed, ook de groep tweedejaars niet. Er valt dus nog genoeg te onderzoeken en te leren. Dat blijkt gaandeweg zelfs meer dan men dacht. Aanvankelijk had bijvoorbeeld men wel de indruk dat het met de flexibiliteit wel snor zit, maar na onze uit de praktijk gegrepen verhalen blijkt dat in de gesprekjes toch wel een mooie uitdaging. Zo te zien gaan ze die graag aan, dus van lef hebben we hoge verwachtingen. En de inhoud? Die komt uitgebreid aan de orde op de voorbereidingsdagen op 31 augustus en 7 september.
‘En nu maar hopen dat ik mee mag’, zie ik er veel denken. De koers is bij de besturen nog niet voor iedereen gelopen.

Ruud Musman

Post a comment

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.