Ze komen uit Kinango, Msambweni, Shimba Hills, zelfs uit Mariakani, zo’n vier uur reizen verderop. Ze wroeten zich door de eeuwige chaos op de ferry bij Mombasa, wringen zich in matatu’s, schuiven met drieën achterop boda boda’s of in tuktuks en lopen, lopen, lopen. ‘There was a storm of dust all over Kwale this morning, a dust from teachers moving to Ukunda’, verwoordt Jan van Aert het treffend in zijn toespraak tijdens de final celebration in Forest Lodge. Ik zie beelden van de jaarlijkse bisontrek voor me.
Maar liefst 8oo leraren komen naar de afsluiting van een fantastische week met workshops vol ingrediënten om het nieuwe Keniaanse curriculum te lijf te gaan of met tropische toepassingen het Nederlandse onderwijs te verrijken. In hun vakantie! Wat waren we bang geweest of er wel genoeg mensen naar de workshops zouden komen en wat is het onterecht gebleken. Meestal kwamen er meer mensen dan er waren opgegeven, moesten blocnotes en pennen worden bijgehaald, naar andere lokalen worden verhuisd omdat de ruimte te klein werd, de lunches worden aangepast. ‘Hakuna matata’ is niet voor niets de meest gehoorde uitsprak in Kenia. En nee, hier zijn geen problemen, alleen uitdagingen. En uitdagingen zijn er deze reis genoeg geweest. Het begon al met de plotseling bekend geworden korte vakantie, waardoor we het hele programma moesten omgooien omdat er niet of nauwelijks kinderen zouden zijn. Francis Nzai heeft hierin het schier onmogelijke gepresteerd. Daarna het overboekte, voor ons nieuwe, Diana Beach Resort waarin door interne miscommunicatie en een brand bij een naburig hotel, kamers moesten worden gedeeld. Toch een behoorlijke challenge als je elkaar nog nauwelijks kent. Een niet aflatende zorg voor Mia, die het hotel is blijven bestoken om aanpassingen te realiseren. Vervolgens de mededeling, dat alle chauffeurs van busjes in Kwale deze week een rijlicentie moesten halen. Een uitdaging voor James, onze voortreffelijke logistiekman. Ook gelukt. En wat zijn we dan enorm trots op onze leraren, die zulke schitterende workshops hebben gegeven, soms aan wel 60 man. Die soms al om kwart over zes naar hun bestemming vertrokken. Die zoveel geleerd hebben in hun samenwerking, in een effectieve workshopopbouw via meet-connect-learn en in het flexibel schakelen als de behoeftes of mogelijkheden anders waren dan voorbereid.
Tegelijkertijd reisden Michiel, Jan, Gert Jan en Belinda de county door om ‘hun’ directeuren het praktijk-assessment af te nemen. Een officiële graduation in vol ornaat is dan ook volledig op zijn plaats.
Beloning
Deze zaterdag is een meer dan verdiende beloning voor ons ‘werk’, dat zo vaak helemaal niet als werk voelde als we eenmaal weer terug waren in het resort, waar we in een warme zeebries onze euforische verhalen deelden. Er zijn ideeën voor thuis opgedaan en vriendschappen ontstaan. Wat een prachtig gezicht als onze leerkrachten daar tijdens de Afrikaanse dansen door hun nieuwe vrienden met kikois worden omhangen. Blijheid alom. Dat het water langs hun lijven loopt in 33 graden deert ze nauwelijks nog. Straks wacht nog eenmaal de Indische oceaan en dan is het inpakken en …….. ‘Ruud, hoe kunnen we zorgen, dat we volgende keer weer meekunnen?’ Niets meer aan toe te voegen.
Ruud Musman
