Een bijdrage van het VO-team
Onze verwachtingen worden overtroffen als we op dag 1 van de workshops niet de verwachte 14 deelnemers, maar het dubbele aantal mogen verwelkomen! En dat op een zaterdag, ook voor de Kenianen een vrije dag. Als snel is duidelijk dat (slechts) een paar deelnemers eerder aan een workshop van T4T hebben deelgenomen, de overgrote meerderheid doet voor het eerst mee. Zeker de helft van deze HOD’s (Heads of Department in charge with Academics) werkt niet zo heel lang in het onderwijs, minder dan 5 jaar wordt vaak genoemd. Ze zijn enthousiast en ambitieus. Daarnaast ook een paar wijze, ervaren mannelijke docenten, die helder vertellen wat ze willen leren én spontaan inspringen en een ludieke bijdrage leveren in het programma. Heel helpend en vriendelijk. Over de groep als geheel constateren we: deze mensen zijn hier echt gekomen om kennis op te doen, veel te leren, met name over communicatie en effectief leiderschap. En dat is perfect, daar hebben we ons op voorbereid, dus we kunnen aan de slag.
Wel eerst een uitgebreide kennismaking natuurlijk. To meet, to connect en learn- wij willen bruggen bouwen en van elkaar leren. En heel belangrijk: dat leren geldt over en weer en dat leggen we ook uit wanneer we kort stil staan bij het werk van T4T. Vervolgens vragen om met elkaar uit te wisselen waarom zij voor het onderwijs hebben gekozen; wat maakt dat ze er nog steeds blij van worden en welke successen ze hebben bereikt? Via het bespreken van de kwaliteiten die zij zelf hebben ingezet bij het bereiken van successen komen we uit op wat werkt en effectief is in de rol van leidinggevende. Hier komen prachtige, veel overlappende en toch ook verrassend verschillende antwoorden uit voort. Maar we willen natuurlijk ook raken aan de challenges, wat kan beter….
Met het invullen van een vragenlijst over de individuele stijl van leiders wordt het (nog) persoonlijker en wordt duidelijk dat de Kenianen nog niet eerder hebben gewerkt met dit soort vragenlijsten, en dit gelukkig wel heel interessant vinden. Na een korte uitleg van het model, gaan we naar buiten en oefenen op het terrein naast de school met het uitbeelden van de gedragskenmerken uit de Roos van Leary. We merken dat bewustwording er wel is maar dat velen het uitbeelden best spannend vinden. Helemaal niet gek natuurlijk en herkenbaar, want dat is voor veel Nederlanders ook vaak iets van buiten de comfort zone. De Kenianen zijn dit niet gewend, is onze indruk, maar het levert na wat aarzeling mooie en ook humoristische reacties op. De Kenianen zijn vaak heel gevat. Gewaagd en knap dus! Op ons verzoek geven de deelnemers voorbeelden van gedrag, bijvoorbeeld hoe je op verschillende manieren effectief kunt reageren in lastige situaties, onder andere bij weerstand.
Dag 2 verwelkomen we 31 deelnemers, en dat op zondag! Het tempo zit er meteen goed in de sfeer ook. We merken dat we zelf ontspannener zijn dan op dag 1. Alles loopt soepeler. Met opgehaalde input vanuit de deelnemers vanuit dag 1, staat deze dag in het teken van een vervolg op de theorie (situationeel leidinggeven en Roos van Leary) en hebben we het over het Nederlandse onderwijssysteem en de -cultuur en feedback volgens de stool of confidence, waar we flink mee oefenen in drietallen. Bij dit laatste is verschil merkbaar in wat men ervan vindt. De meesten vinden het een heel mooi en bruikbaar instrument en zetten de stool of confidence heel natuurlijk in bij het voeren van een gesprek (casus oefenen). Sommigen doen wat er gevraagd wordt maar zijn lastig te peilen in wat ze er nu echt van vinden en of ze van plan zijn deze te gaan gebruiken.
Geweldig om met z’n allen dag 2 af te sluiten met een spel bedacht en geleid door een van de deelnemers. Veel hilariteit tijdens het “fluisterspel”. We hebben genoten en denken met de workshops een bijdrage te hebben geleverd aan het doel van bruggen bouwen. Zeker ook omdat we komende dagen nog de schoolbezoeken gaan doen, en daar ook veel aanmeldingen voor hebben gekregen. Super mooi als de leerlingen hier en ook de HOD’s blijven geloven in hun dromen en ambities, of, zoals de slogan die we eerder deze week op een school tegenkwamen: the sky is the limit.
Karin Grispen, Tanja Grotenhuis en Karlijn van Dijk
