From disability to possibility and from connecting to learning from each other.

Bij onze eerste stappen in Kenia hebben we al een hoop indrukken opgedaan van het Keniaanse leven. Het krioelt anders, het ruikt anders en jawel de zon schijnt! Iedereen is druk in de weer en je vraagt je af: ‘Waar gaat iedereen naar toe en waar zijn ze druk mee?’  Helemaal, wanneer je bij de overvolle pont aankomt. De nieuwsgierigheid is geprikkeld en we kijken ontzettend uit naar de ontmoeting met onze Keniaanse collega’s. Pas dan gaan we echt de Keniaanse cultuur leren kennen.

Op vrijdag bezoekt de Special Needs groep ter oriëntatie een reguliere basisschool met speciaal onderwijs unit. Inclusief onderwijs staat hier in Kenia hoog in het vaandel. Onze Hakuna matata instelling wordt gelijk op de proef gesteld, wanneer de taxi chauffeur aangeeft de weg te weten, maar het vervolgens meerdere keren moet vragen en verkeerd rijdt. Als we zonder kleerscheuren aankomen bij de basisschool, worden we gelijk naar het kantoor van de directeur geleid, want zonder ondertekening van het gastenboek geen schoolbezoek. Grappig om te zien dat, wanneer we terugbladeren, we onze collega’s tegenkomen die hier blijkbaar ook zijn geweest. Na het tekenen van het gastenboek krijgen we een rondleiding van Ali. Hij herkent mij en vraagt na het uitwisselen van wat beleefdheden toch even of ik toevallig van die kleine zwarte snoepjes bij mij heb. Hij doelt op dropjes. Gelukkig kan ik hem blij maken. Met een grote glimlach op zijn gezicht laat hij ons de school zien. Een prachtige school met heel veel kinderen in witte uniformen. Wanneer we de klassen binnenkomen gaan de kinderen voor ons zingen. We zijn gelijk ontroerd. Tijdens het buitenspelen zien wij dat ze van allerlei materialen buitenspeelgoed hebben gemaakt, waar de kinderen mee spelen. We blijven even staan om te kijken naar ‘het elastieken spel’, waarbij de kinderen van boom naar boom verschillende touwtjes aan elkaar hebben geknoopt.

Engelse les

Na het buitenspeelmoment is het tijd om mee te kijken tijdens een Engels les in groep 3. Wat zijn deze kinderen al ver met schrijven en lezen! De uitspraak van de Engelse letters wordt geoefend. Het valt ons op, dat er nog wel wat winst te behalen valt in de Keniaans/Engelse uitspraak. Verder een prachtige les met veel interactie tussen de kinderen en de docent. Alle kinderen in Kenia luisteren ontzettend goed. Er was echter één klein jongetje met downsyndroom die ons wel heel erg interessant vond. Het zal geen verbazing wekken, dat hij op zijn eigen gevoel afgaat en ons overal van een afstandje volgt. Gedurende de Engelse les houdt hij stiekem door het raam de hand van Tessa vast. Ook geeft hij met meerdere gebaren te kennen dat hij ons haar wil aanraken. Ondanks dat hij een storende factor is, blijft hij naar binnen turen tijdens de Engelse les en geeft ons handkusjes in de lucht. Mooi om te zien dat de kinderen in het regulier onderwijs dit blijkbaar gewend zijn, want ze reageren er niet op. Buitengekomen kunnen we er niet onderuit om even door de knieën te gaan zodat hij aan ons zachte haar kan voelen.

In de middag gaan we naar de playground waar we onze workshops voorbereiden en ik mijn Keniaanse collega Mwatenga ontmoet. Een vriendelijke gemotiveerde man die net zoveel zin heeft in de workshops als wij en een belangrijke bijdrage levert in de voorbereiding. Hij is uitgekozen om ook te leren workshops geven.

Op zaterdag en zondag is het eindelijk zover. We mogen de workshops geven! Aan onze inzet zal het niet liggen, want ik heb ter voorbereiding een handleiding geschreven bij het handelingsgericht werken en Sjaukje heeft, hoe kan het ook anders als creadocent, ontzettend veel super leuke pakketjes gemaakt om uit te delen tijdens de workshops. Zo krijgen de Kenianen ‘real Dutch apenkoppen en snoepbanaantjes’, real Dutch stroopwafels en speculaas en vooral de ‘real Dutch snoepketting’ zorgt voor veel gelach. Tessa heeft zich enorm ingespannen om alle overige materialen te verzorgen. Dit zorgt ervoor dat we met 3 grote koffers vol naar de workshops gaan.

Verwijzers gebruiken om te structureren

Tijdens de workshops behandelen we het TEACCH model (Treatment and Education of Autistic and Communication Handicapped Children ), een model gericht op het creëren van een gestructureerde leeromgeving. Voor kinderen met special needs is het erg belangrijk om structuur te ervaren in het dagritme. Vol enthousiasme maken ze m.b.v. de pictogrammen hun eigen dagritme. Omdat sommige op een boarding school werken waren er aanzienlijke verschillen. Leuk om te zien, dat de meesten beginnen met het schoonmaken van het lokaal. Ook pakken we het Handelingsgericht werken op en leggen we de nadruk op ‘from disability to possibility. Wat kunnen leerlingen met special needs WEL en wat gaan we eraan doen om dit te bereiken? Active learning komt eveneens aan bod om te voorkomen dat er voornamelijk frontaal digitaal wordt lesgegeven. Dit alles, in combinatie met leuke energizers, die zo kunnen worden toegepast op de scholen, maakt de workshopdagen tot een feestje!

Fantastisch dat een cursist de tweede dag voorbeelden meeneemt van haar eigen verwijzers (een onderdeel van het TEACCH model). Ze is bereid om dit aan de hele groep te laten zien en geeft een demonstratie. Dit is waar we naartoe willen. Leren van elkaar!

We lachen een hoop met elkaar en we zijn echt een groep geworden. Aan het motto van Teachers4teachers, ‘to meet, to connect and to learn’, hebben we voldaan! Op naar de komende dagen, waarin we de scholen mogen bezoeken. We kunnen niet wachten!

Daniella Schotman