Zaterdag 30 januari kwamen de VO docenten en de directeurengroep bijeen voor de tweede en laatste voorbereidingsdag. Alle praktische zaken zijn eerder al doorgenomen, daardoor konden we vandaag de stap maken naar de inhoudelijke verdieping: jouw rol als coach, het geven van positieve feedback en het werken aan de invulling van de workshops.
De VO groep heeft gewerkt aan een voorzichtige opzet van de workshops voor Keniaanse docenten. Er komen een paar handige boeken uit de tassen en er zijn na de vorige voorbereidingsdag ook al wat plannen op papier gezet. De docenten hebben net gehoord met welke Keniaanse school ze gaan samenwerken. Er wordt volop gezocht op google en het is leuk om te merken dat er steeds meer te vinden is. Misschien lukt het wel om vooraf al contact te maken met de scholen?
Door intensief overleg met elkaar en het uitwisselen van ideeën, vormt zich een beeld van hoe een workshop er uit kan zien. Maar ieder beseft dat we er na twee dagen in Afrika misschien wel weer heel anders over denken. We zorgen voor een zo goed mogelijke voorbereiding maar zijn ons ervan bewust dat het ook wel heel anders kan verlopen.
Ook de onderwijsinspecteurs komen vandaag bijeen. In Kenia gaan zij samen werken met de zone officers, die voortaan Curriculum Support Officers (CSO’s) heten. Een nieuwe titel die verwijst naar de meest recente onderwijsontwikkelingen in Kenia en een titel die misschien wel verband houdt met de trainingen van T4T.
De sfeer is opvallend goed, ook tijdens de lunch. Er valt nog zoveel te bespreken met elkaar. Alle deelnemers kregen de opdracht zoveel mogelijk te mengen, daar is goed gehoor aan gegeven. De groep directeuren demonstreert ’s middags onderdelen uit hun workshop en geven elkaar in het Engels feedback. Een goede oefening voor straks! De VO groep sluit de dag af met de challenge circle; een werkvorm waarmee we terugkijken op hoe ieder deze voorbereidingsdagen heeft ervaren. Sta je nog in de panic zone, of ben je inmiddels in de stretch zone beland? Het is dan nog onbekend, spannend, maar je begint het al leuker te vinden. “Vanmorgen stond ik zeker in de panic zone, maar nu durf ik wel een stapje naar voren te doen.” Niet veel van ons durven al in de comfort zone te stappen. Van comfort, veiligheid en een stukje routine is nog niet echt sprake. Een van de docenten geeft aan dat dat misschien ook niet hoeft. “Maar ik heb er wel alle vertrouwen in dat we het met elkaar heel leuk gaan hebben!” vult hij aan. “We vinden het allemaal spannend maar ook het enthousiasme delen we met elkaar, dat heb ik al door.”
De ogen vallen op mij; of ik er een beetje vertrouwen in heb? Natuurlijk. We staan hier niet zonder reden, we zijn allemaal heel erg gemotiveerd en hebben ons niet beter kunnen voorbereiden dan dat we nu hebben gedaan. Laat het avontuur maar beginnen!
Lysanne Kapiteijn
