De eerste beelden van de werkelijkheid op scholen zijn opgedaan. En als altijd blijkt ‘ de kaart niet het lanfschap’. We kunnen deze werkelijkheid in de voorbereiding hoogstens dichterbij brengen, benaderen is nog te veel gevraagd. En hoe leuk is het dan, dat de ontvangende directeur direct aanbeveelt om in de klassen te gaan kijken. Dat gastenboek komt straks nog wel. Niet belangrijk. Dat is al een hele verandering bij de vorige jaren. Een beetje ervaring met T4T blijkt handig.
Na het bezoek van de scholen komen we voor de lunch weer bij elkaar op de Mvindeni-school in Ukunda. ‘ Het is al half één en ik zie nog geen lunch. Gaat het nog lang duren?’ Oeps, even terug in de Hollandstand kennelijk. Als het zo ver is, zien we het enorme verschil in voedsel opscheppen tussen de Kenianen en de Nederlanders. Logisch al het in Kenia niet ongebruikelijk is om maar één maaltijd te krijgen. Dan grijp je deze buitenkans natuurlijk. Intussen vinden de eerst ‘meets’ plaats tussen de duo’s en hun Keniaanse facilitator. Uiteraard zijn deze niet allemaal op tijd aanwezig, maar daar hoor ik niemand over. De laatste, Tsimba, blijkt die ochtend al om acht uur van huis te zijn gegaan. Een reis van vijf uur dus, dankzij de regen. En vanmiddag weer terug. Aan zijn humeur is niets te merken. Tenga komt met zijn arm in verband (schouder uit de kom) rechtstreeks uit het ziekenhuis. Allen zijn blij om weer aan ons programma te mogen meewerken en hebben er dus veel voor over. Buiten zitten is dit keer een behoorlijk challenge, maar oplossingsgericht als we zijn vinden we ook hiervoor een Keniaanse mogelijkheid.
Verrassingen genoeg over natuurlijk. Zecha komt niet vanwege een begrafenis, de vo-groep kan de workshop niet op zaterdag geven, dus dan maar naar dinsdag, zaterdag moeten alle directeuren in Shimba Hills naar een begrafenis, dus de workshop ook naar dinsdag, in Mazeras blijken ze elkaar al te kennen, dus wat nu met de kennismakingsenergizers?, de CSO’s worden maandag bij een nationale bijeenkomst verwacht, en hun workshop dan? Zo gaat dat soms. En al voelt dat nu nog wel eens lastig, we zullen er mee leren omgaan, gegarandeerd.
Ruud Musman
