Een groot succes mogen we de eerste dag wel noemen. Natuurlijk is het spannend voor de leraren om voor zo’n grote groep (soms wel 45) Keniaanse collega’s te gaan staan. Al die zwijgende mensen, die je kritisch zitten aan te staren. Dat zou in ieder geval het gevoel bij de Nederlanders kunnen zijn. Vertaal kritisch door verwachtingsvol en we zitten in de Keniaanse modus. En dan stel je een vraag aan de hele groep en blijft het stil. Gelukkig zijn ze erop voorbereid. Snel naar de interactieve kennismakingsactiviteiten en zie het ijs breken. Ik heb het genoegen om met Rochelle en Juliette mee te gaan naar Lunga Lunga, 200 meter van de Tanzaniaanse grens. Terence uit de V.O.-groep is ook aangesloten. Ze weten binnen de kortste keren de stemming erin te krijgen. To meet en to connect blijken zoals altijd voorwaardelijk voor een goede workshop. Als ik voor de middag de tocht naar Mwangulu onderneem, moeten de ramen van de auto dicht tegen zand en stof. Het is 35 graden. Op de school zie ik Anneke en Jeroen breed grijzend met de groep aankomen. ‘Je had een kwartier eerder moeten zijn joh, we deden mix and exchange, grandioos.’ Met humor en in een on-Keniaans tempo ‘spelen’ ze met hun collega’s door allerlei interactieve werkvormen heen, voortdurend zorgend voor de koppeling naar hun eigen praktijk. Ook V.O.-docent Kees draagt zijn steentje bij. Mooi om te zien hoe snel deze verbindingen tot stand komen. ‘Ik heb al anderhalf kantje geschreven om mijn eigen workshop te verbeteren. Handig om even te zien hoe de werkelijkheid eruit ziet en wat knap, zoals die P.O.-ers hun workshop opbouwen,’ laat hij weten. Eenmaal thuis in de Baobab horen we de andere verhalen. Alles op rolletjes? Mooi niet. Lekke banden (die met de hand geplakt moesten worden), andere taxi’s optrommelen en het is zomaar twee uur later voor sommigen kunnen beginnen. En dan even enthousiast terugkomen. Zo is deze groep.

Ruud                                                                             Meet and connect