Na een voorspoedige reis met weinig slaap en kleine ogen is onze ontvangst in Kenia hartverwarmend met eigenhandig geplukte koksnoten, vuvuzuela-muziek en dansers. De vreugde over onze komst na twee jaar is dan ook groot. Eindelijk gaat het er dan van komen, dat een groep Nederlandse professionals de draad weer oppakt bij de T4T-projecten. Het is eerst even doorbijten om de nachtvlucht te overleven. Zo ruim zijn de stoelen immers niet om een beetje redelijk te kunnen slapen. Gelukkig is er bij de overstap in Nairobi een flink aantal ligfauteuils beschikbaar om een tijdje ‘van de wereld’ te kunnen zijn.

Na drie kwartier is het tijd voor de landing in Mombasa, waar de temperatuur inmiddels van 16 naar 28 graden is gestegen. Afrikaanse geuren dringen onze neuzen binnen en herinneringen aan onze eigen heerlijke zomer komen weer boven als we ons in vier busjes op weg naar Ukunda bewegen. Wie nog niet eerder is mee geweest, kijkt de ogen uit als we door het centrum van Mombasa naar de immer drukke ferry rijden. Overal mensen en marktkraampjes, hoewel het aantal auto’s beduidend minder is dan gebruikelijk. Niet verwonderlijk met benzineprijzen van rond de €1.65 (normaal €0,70). Zo ver is de energiecrisis dus ook weer niet weg. Na de speciaal voor ons uitgestelde lunch is het tijd voor de kamers. Omdat er deze tien dagen veel van ons gevraagd wordt, vinden we het belangrijk dat iedereen goed verzorgd wordt en dat is in dit hotel  zeker het geval.

Intussen buigen de bestuursleden zich over de laatste stand van zaken, want reken maar dat er veel anders zal gaan dan tevoren bedacht. De workshopdagen zijn op zaterdag en zondag gepland (in Kenia mag nascholing alleen in de eigen tijd gedaan worden) en op maandag zouden we de eerste scholen bezoeken. Francis Nzai, onze directeur die de lokale organisatie voor zijn rekening neemt, meldt dat het maandag Moi-dag is, een nationale vrije dag ter ere van Daniel Arap Moi, de tweede president van Kenia. De scholen zullen die dag dus gesloten zijn. Sommige zones prefereren deze dag als tweede workshopdag, andere blijven bij de zondag. Daar gaat ons eerste schema. Het brengt onze ploeg in het geheel niet van de wijs. Dan blijkt Sanura Shaffi Ali, een van de Keniaanse workshopleiders in opleiding, in het ziekenhuis beland. Haar Nederlandse collega Femke raakt er totaal niet van in de war als ze hoort, dat ze nu met Mwanagura gaat samenwerken. Persoonlijk lijkt me dat trouwens een heerlijke combinatie, maar dat kan Femke nog niet weten. Het tekent eens te meer de professionele houding van onze groep.

Morgen het eerste contact met het Keniaanse onderwijs. We hebben dan wel de nodige filmbeelden laten zien, maar ‘de kaart is niet het landschap’. Hoe voelt het, hoe klinkt het, hoe ruikt het? Alles zal meetellen bij het bezoeken van twee basisscholen en een school voor speciaal onderwijs.

En dan ’s middags de ontmoeting met onze Keniaanse collega’s en de definitieve (tja, wat is definitief??) voorbereiding voor zaterdag. Om vast een beetje plaatselijke cultuur te snuiven maken we nog een wandeling over de markt van Ukunda. Nieuwe indrukken gegarandeerd dus. We zullen er dagelijks verslag van doen, want we weten hoeveel vrienden, familieleden, jaloerse collega’s, nog jaloersere oud-deelnemers en andere nieuwsgierigen er van smullen.

Ruud Musman