Ze waren er bijna alle 38 weer. De verlegen handdrukken werden vervangen door een omhelzing: “Jambo! Good to see you again!”. “Jambo Millie” “Ah! You remembered my name!” Warm welkom… dat connecten is absoluut gelukt! Ze hebben er zin in de tweede dag… en wij ook.

We beginnen met het neerzetten van een Nederlandse setting: de schoolbankjes met de ruggen tegen elkaar, zodat groepjes van vier ontstaan. Zo kunnen ze beter overleggen. Ze kijken elkaar even onwennig aan, maar al gauw zijn ze verdiept in discussies en overleg. Over onderwijs, over coöperatief werken met hun kinderen, met connecting and learning. Het knettert van de intensiteit, van de lol, van de passie. Wat een cadeautje….om zulke enthousiaste, open mensen te mogen ontmoeten, nieuwe werkvormen aan te bieden en te prikkelen met nieuwe ideeën, zoals zij mij ook inspireren.

Er wordt hard gewerkt, maar ook ontzettend gelachen: met de post its op hun voorhoofd zitten ze tegen over elkaar en stellen elkaar vragen die alleen met ja of nee beantwoord kunnen worden, om er zo achter te komen welk dier ze zijn. Daarna om erachter te komen welk nummer er op hun voorhoofd staat. “Yes!” klinkt er opgetogen als ze het goed geraden hebben. Een high five en “give us a clap!” waarna ze allemaal één keer, tegelijk, hard in hun handen klappen.

De energizer “hand tegen hand” die we daarna buiten onder de mango tree doen, zorgt ook voor hilariteit. Hand tegen hand lukt nog aardig, net als knie tegen knie. Maar rug tegen rug wordt al lastiger en neus tegen neus is hilarisch. Sta ik daar, in de zon, met een zwarte Keniaanse neus tegen mijn licht verbrande witte neus. Hoe mooi kan t zijn?

Het verschil tussen een werkvorm en een energizer wordt daarna prachtig verwoord door een van de leerkrachten: een energizer is “working the body”, een werkvorm is “working the brain!”

Zo benieuwd wat we van al deze inspiratie terug gaan zien in de klassen tijdens de coachingsbezoeken…. De ervaringen van de workshops nemen ze hen en mij in ieder geval niet meer af.

Marielle